Zomaar een ochtend in de Ikea

Een stereotype echtpaar op de kastenafdeling
Vrouw: Wat denk jij? Is deze goed?
Man: Hmmpff...
Vrouw: Of zouden we dadelijk nog een betere tegenkomen?
Man: Hmmpff...
Vrouw: Zal ik het artikelnummer dan opschrijven of niet?
Man: SCHRIJF HEM MAAR OP JA, WANT IK KOM HIER DUS ECHT NIET MEER TERUG!

Hoeveel mannen zouden er op het echtscheidingsformulier als reden invullen dat ze van die heks alweer mee moesten naar de Ikea?

Op de kinderafdeling
Zwangere vrouw 1: Kijk nou, wat een leuk ledikantje.
Zwangere vrouw 2: Oeh jaaaa. En die daar dan. Die is echt TE schattig.
Zwangere vrouw 1: Hij zou echt perfect passen bij die schattige commode die ik al heb.
Zwangere vrouw 2: Ow jaaaa. Maar deze commodes hier zijn ook om op te vreten.
Zwangere vrouw 1: Jaaaa. En hoe schattig zijn die kledingkastjes wel niet.
Zwangere vrouw 2: Echt geweldig. En kijk die dan.....

Echt, het is een wonder dat hun vliezen niet ter plekke braken.

Oké, ik geef toe. Het was ook allemaal heel schattig. Ik zag zo'n geweldig speelgoedkeukentje, dat ik spontaan wenste dat ik weer vijf was.

Bij de kussentjes, kaarsjes en fotolijstjes
Mama: Maar goed dat je vader er niet bij is. Nu kunnen we tenminste lekker op ons gemak rondneuzen. 
Ik: Ja, en nu hoeven we ons ook geen zorgen te maken dat hij in slaap valt op de beddenafdeling.

In het magazijn, met lomp zware, 2-meter lange dozen in onze handen
Mama: Waarom is je vader er nou niet bij?! Nu moeten we die *PIEEEEEP* dozen zelf tillen.

Die arme mannen, ze kunnen ook nooit iets goed doen...

(Een eerder stukje over de Ikea vind je hier).