zondag 24 januari 2016

Het laatste stukje

Sam hield van puzzelen. Dat had ze altijd gedaan. Als kind al vond ze puzzels fascinerend. Samen met haar oma maakte ze de mooiste varianten. Dan ging ze uit logeren en weigerde ze naar huis te gaan voordat het laatste stukje zijn plek in het grote geheel had gevonden.

Het was ooit begonnen met honderd stukjes, maar met jaren werden niet alleen de uitdagingen, maar ook de puzzels groter. Net zolang totdat de verpleegsters amper nog oma's kamer binnen konden komen, omdat er 5000 stukjes op de vloer lagen.

En met de jaren werden niet alleen de rimpels op oma's gezicht, maar ook de gesprekken tijdens het leggen van de stukjes dieper. Dankzij oma's levenservaring en advies vielen niet alleen de fysieke, maar ook alle ontastbare stukjes op hun plek.

Maar net zoals de puzzels na voltooiing altijd weer uit elkaar gehaald moesten worden, bleek ook oma's leven niet oneindig. Daarna had Sam nooit meer gepuzzeld.

Totdat ze Jasper tegenkwam. Jasper was de mooiste en tegelijkertijd ook de moeilijkste puzzel, die ze ooit in haar handen had gehad. Zijn stukjes hadden bizarre vormen en kwamen dan ook van over de hele wereld. Uit ieder land waar hij was geweest, had hij een stukje mee terug genomen. Het ene nog fascinerender dan het andere.

Maar zonder oma's hulp lukte het Sam niet om alles op zijn plek te krijgen. Telkens als de puzzel bijna af was en ze dat ene laatste stukje op zijn plek wou leggen, werd alles in de war geschopt. Dan moest ze weer van voor af aan beginnen. En dat ene stukje - het stukje van Jaspers hart - bleek altijd weer te missen.

1 opmerking:

  1. Leuk hoe je het puzzelen zowel als spel en als metafoor hebt gebruikt!

    BeantwoordenVerwijderen