Eat, Postorder, Love

Gisteren deed ik een belangrijke ontdekking. (Voordat jullie beginnen te juichen: nee, ik loste niet het wereldvoedselprobleem op vanaf mijn zolderkamertje. Maar mijn ontdekking is minstens zo wereldschokkend). Ik ben er namelijk achter wat ervoor nodig is om gelukkig te zijn.

Een paar jaar geleden probeerde Elizabeth Gilbert ons vrouwen allemaal wijs gemaakt dat je voor geluk moet Eat, Pray en Love-en. Nu heb ik er absoluut geen moeite mee om me vol te proppen met pizza's en pasta's voor een beetje levensgeluk, maar zien jullie mij al bovenop een berg in een ashram in India zitten? Ik dacht het niet.

Gisteren kwam het geluk echter zomaar naar mij toe - in de vorm van een pakketje in de armen van de postbode. Goed, ik had er wat voor moeten doen (laptop opstarten, site van SuperTrash openen, een vreugdedansje doen bij het zien van 50% sale op de schoenen en even iDEALen). In de doos zaten wat een exacte kopie van Barbies schoenen bleken te zijn - alleen dan 39 maten groter.

Bij deze dus mijn conclusie: geluk is voor een meisje toch het gevoel dat je op Barbie lijkt. En aangezien er niet genoeg plastisch chirurgen zijn om mijn lichaam op dat van haar te laten lijken, neem ik genoegen met Barbie-schoenen.

Liefde!