Het verhaal begint drie weken geleden. Ik was met mijn moeder aan het shoppen in Eindhoven. Ik had nog een cadeaukaart van de Bijenkorf, dus liepen we daar even binnen. Nou ja, laat dat even maar weg. Ik heb daar uren staan kwijlen op de nieuwe collectie tassen van DKNY. Maar het bedrag op de cadeaukaart kwam natuurlijk bij lange na niet in de buurt van het getal op het prijskaartje. Hmpf.
Twee weken later. De nieuwe Glamour, Elle en Red vallen op de deurmat. (Ja, ik weet het. Die arme postbode krijgt nog eens een hernia van mij. Ik lees ze niet eens alle drie elke maand, maar ik heb nogal eens de neiging een abonnement af te sluiten, wanneer deze maar €20 kost en je er een enorme berg gratis nagellak bij krijgt. GRATIS NAGELLAK. I rest my case.)
Maar wat bleek nou? Ik kon geen tijdschrift openslaan, of DE TAS was daar. Op Twitter grapte ik al dat dit vast een teken van God was. Mijn innerlijke shopaholic sloeg op hol en zei dingen als 'Ze zullen je het meisje met de rode tas noemen', 'Waarom heb je anders een creditcard?' en 'Deze tas is het waard om drie maanden lang voor op water en brood te leven'.
Maar het vooruitzicht om ook drie maanden lang niet te kunnen shoppen, was nog net iets te erg. Zeker omdat ik deze week naar Milaan ging. En waarom anders zou je naar Milaan gaan dan om te shoppen? (En nou geen bijdehante opmerkingen over cultuur aub).
En daar, in Milaan, liep ik langs de Duomo. Voor wie nog nooit in Milaan is geweest: de Duomo is best een grote, gigantische, uit-de-kluiten-gewassen kerk. En wat zag ik?
Daar hing hij. DE TAS. In billboardformaat. Aan de Duomo. Een duidelijker teken dat ik die tas MOET hebben, kun je niet krijgen, lijkt me.
Alhoewel, het winnen van de loterij zou op zich ook nog wel een welkom teken zijn...
Hij is ook heeel mooi en die reclame is geweldig <3 Sterkte met je beslissing...
BeantwoordenVerwijderen