Parijs update: Het aftellen is weer begonnen

Het lijkt deze week wel of mijn halve Twitter timeline in Parijs zit. Daar word ik stiekem best een beetje jaloers van. Zeker aangezien ik deze week in verband met het organiseren van weer een seminar op de schaal van 0 tot gestrest op uber-gigantisch-verschrikkelijk-gestrest zit. Ik wil ook in Parijs zitten, waar mijn grootste zorg is of een ik een croissantje of een pain au chocolat als ontbijt neem.

Niet dat ik echt jaloers mag zijn. Ik ga namelijk zelf over twee-en-een-halve maand. Jep, ik ga weer naar Parijs. Alweer ja. Daar kan ik ook niks aan doen, de macarons roepen mij.

Vorig jaar ging ik in juli en in december naar Parijs. Eigenlijk zou ik dit jaar in juli met mijn moeder naar Londen gaan. We besloten echter om toch maar weer naar Parijs te gaan, na een aantal baanbrekende redenaties: "In Londen kunnen we naar de Spice Girls musical." "De Thalys is makkelijker, sneller en goedkoper dan vliegen." "De hotels zijn dan heel duur omdat het ook Wimbledon is." "In Parijs kunnen we ontbijten, luchen en dineren met macarons."

Anyhow, eigenlijk wil moet ik dus vanaf nu weer gaan sparen voor Parijs. Maar van het alleen het idee al van weer een shopverbod word ik spontaan depressief. Aan de andere kant denk ik dan weer: Stel je niet aan, wat is nou twee-en-een-halve-maand niet shoppen? Om vervolgens twee tellen later de meest geweldige Havaianas langs te zien komen op Twitter. Shopverbod? Welke shopverbod? BESTELLEN!

Jep, het gaan twaalf heel lange weken worden.