Shopping sabbatical

Zondagochtend. Ik kom enigszins chagrijnig (wie niet op zondagmorgen?) mijn bed uit rollen en ga naar de keuken om een ontbijtje te maken. Mama zit de krant te lezen.

"Zeg, is die Fashion Challenge niet iets voor jou?" vraagt mama.
Wat?! Iets dat Fashion Challenge heet? Waarom ken ik dat niet? 
"Wat is dat dan?" vraag ik nietsvermoedend.
"Dat lees ik hier. Het is een initiatief van studenten van de modeacademie. Dan mag je een jaar lang geen nieuwe kleren kopen." Vreemd genoeg zegt ze het zonder sarcasme in haar stem. Is dit echt MIJN moeder?
"Waar zie jij mij voor aan, gekke Henkie? Ik word al depressief van de gedachte alleen."
"Dat zou anders best goed voor je zijn. Misschien kom je er dan nog wel achter dat kleren helemaal niet zo belangrijk zijn." WTF? "En dan hou je ook nog eens een hele hoop geld over."
"Ja maar, mam, dan moet ik van al dat geld dat ik dan overhoud drank en drugs gaan kopen. Dat is ook weer zoiets, toch?"

Fashion Challenge? Me hol. Ik zeg altijd maar zo: Shopping is cheaper than a psychiatrist.

(Bron afbeelding)