Eerlijk gezegd had ik een beetje moeite om in het verhaal te komen. Er gebeurt niet zo veel, maar dat is juist het verhaal. Yuki (ook de naam van de hoofdpersoon) lijkt alles te hebben wat hij zich kan wensen, maar zijn leven voelt leeg. Hij heeft het moeilijk en de enige die hem kan redden, is een vrouw. Het liefst iedere avond een andere. Hij gebruikt ze, om ze de volgende ochtend doodleuk bij het grofvuil te zetten.
Wat betreft vrouwen vind ik (hoofdpersoon) Yuki dus een behoorlijke een klootzak. Ik irriteerde me daar echt aan. Nou weet ik heus wel dat prinsen op het witte paard behoorlijk zeldzaam zijn, maar ik wil er zo graag in geloven. Yuki maakt het alleen verdomd moeilijk om dat te blijven geloven. Is hij een te grote klootzak? Of geloof ik nog te veel in sprookjes? Misschien wel beiden, maar hoe dan ook zorgde dit ervoor dat niet bepaald veel sympathie voor de hoofdpersoon had.
En dan het einde. Ik wil geen #SPOILERALERT doen, dus ik houd het even vaag. Maar het einde vond ik echt niet bevredigend. Misschien dat dat ook weer heeft te maken met mijn voorliefde voor een happily ever after...
Overigens wil ik niet alleen maar negatief zijn over dit boek. Er zitten ook prachtige, heel herkenbare, stukken in. Deze bijvoorbeeld:
"Als ik mijn moeder uitzwaai bedenk ik dat de mensen om mij heen zich blijkbaar nóg meer zorgen maken over mijn leven dan ikzelf. Zij hadden het vroeger veel gemakkelijker, althans dat denk ik. Mijn ouders leerden elkaar kennen op hun veertiende. Ze werden verliefd en bleven samen. Inmiddels alweer veertig jaar. Soms wens ik dat ik in hun tijd had geleefd. Minder keuzes, minder mogelijkheden, minder verleidingen."
Conclusie: Geen must read, maar ook geen tijdverspilling. Alleen niet aan te raden als je nog gelooft in sprookjes.
Score: 2/5.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten