Ik zal het maar meteen bekennen: ik ben fan van Guus Meeuwis. Ik was zelfs al fan van Guus toen ik nog maar vijf jaar oud was. Zus S., toen zeven, en ik mochten toen allebei een cd uitkiezen. Mijn eerste echte cd. En wat koos ik? De cd van Sugar Lee Hooper (“Jo met de banjo. Mien met de mandoline. En Kaatje met haar mondharmonicaatje…”). Je begrijpt dat ik me daar nu kapot voor schaam.
Zus S. had gelukkig een betere muzieksmaak en koos voor de cd van Guus Meeuwis. Sindsdien ben ik fan. De cd werd natuurlijk gelijk overgezet op een cassettebandje (ja, die bestonden toen nog). Bandje in je walkman en je kunt je urenlang vermaken op de achterbank op weg naar Frankrijk. De hele reis hebben we meegezongen: “Kedeng kedeng, kedeng kedeng, OEHOE!! “ (Pap, mam, nog sorry daarvoor).
Ik ben gelukkig over mijn Sugar Lee Hooper-fase heen gegroeid, maar ik ben wel nog altijd fan van Guus Meeuwis. Hoewel ik dat niet altijd heb durven toe te geven. Het is namelijk niet echt cool om tussen je 12e en 15e mee te zingen met “Het is een nacht die je normaal alleen in fillems ziet…”. Vanaf je 16e wordt Guus echter weer leuk (zeker in combinatie met een biertje ;).
Guus was er zelfs bij toen ik in de vijfde klas met school tien dagen naar Rome ging. Hele dagen liepen wij door Rome te slenteren terwijl we kei hard Brabant zongen (Ge bent unne echte Bosschenaar of nie waoh).
Vorig jaar heb ik Guus voor het eerst live gezien. Eerst in het Theater aan de Parade. Later in het Philips Stadion bij ‘Groots met een zachte G’. Dat was echt een feestje. Zelfs zusje D. stond kei hard mee te blèren met “Ik wil je. Blijf bij me. Hou van me. Ga nooit meer weg!”. Toen waren S. en ik toch even twee trotse oudere zussen.
Dit jaar ga ik weer naar ‘Groots’. Dit maal met (hoofdsponsoren) papa en mama. Voor hen is het de eerste keer naar Guus. Hoog tijd dus om hen een spoedcursus ‘meeblèren met Guus’ te geven. Kijken wat er is blijven hangen van al die uren op weg naar Frankrijk. “Kedeng kedeng, kedeng kedeng, OEHOE!!"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten