Tijd voor wat vakantieperikelen. Ik was namelijk een weekje in de Ardennen. En in de Ardennen doen mensen allerlei actieve dingen, zoals wandelen, kanoën en abseilen (oftewel: alles waar ik van gruwel). Dat begon dus al lekker.
Maar goed, je moet toch iets tien dagen lang, dus ik ging schoorvoetend mee naar de grotten van Hotton. Ik dacht: “Ach, hoe erg kan het zijn? Even door die grotten lopen en een beetje ‘oeh’ en ‘ah’ zeggen bij alle stalactieten (of waren het stalagmieten?).” Jullie raden het natuurlijk al… dat viel dus even vies tegen.
Eén tip voor mensen die net als ik niet van donkere, smalle gangen en steile, gladde trappen boven afgronden houden: Ga. Niet. En. Dan. Ook. Echt. Nooit. Naar. De. Grotten. Van. Hotton. Tenzij je het leuk vind om doodsangsten uit te staan. Ik zelf was vooral geen fan van de trappen daar. Dat waren van die metalen, opengewerkte trappen waardoor je zo naar beneden kan kijken, de donkere grot in. Niet de meest favoriete plek iemand met hoogtevrees.
Mocht je nog niet afgeschrikt zijn van mijn verhaal en toch van plan zijn om ook een keer grotten te bezoeken, neem dan van te voren vooral niet de moeite om je haar te stijlen. Dat heeft geen enkele zin. Na vijf minuten in zo’n vochtige grot is je haar toch gelijk weer ontploft.
Neem ook een zonnebril mee. Niet om je ogen te beschermen tegen het licht (het is en blijft een grot), maar om je ogen te beschermen tegen alle afschuwelijke outfits die mensen in grotten dragen. Kijk, dat je niet in je kerstoutfit een grot gaat bezoeken, snap zelfs ik. Een spijkerbroek die vies mag worden en een paar afgetrapte All Stars zijn nou eenmaal praktisch in zo’n geval. Sommige mensen slaan hier echter compleet in door. Neem de gemiddelde campingoutfit en doe die in het kwadraat, dan weet je ongeveer wat mensen durven aan te trekken als ze een grot gaan bezoeken. (Mocht je nog geen beeld in je hoofd hebben, denk aan drie-maten-te-kleine trainingsbroeken uit de jaren ’90 en kinderen in iets wat er uit zag als een pyjama.)
Er is natuurlijk ook nog wel wat positiefs te melden over het hele gebeuren, namelijk dat ik het heb overleefd. En dat het ook eigenlijk best wel een beetje mooi was om te zien, die stallag-dingen. Maar om nou te zeggen dat het alle doodsangsten waard was…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten