De herfst is om vele redenen niet mijn favoriete seizoen
(denk: blaadjes op de rails, vervolgens met je fiets uitglijden over diezelfde blaadjes, en als bonus zeiknat
regenen). Maar het aller ergste vind ik toch wel het
feit dat zodra oktober begint, ik verander in een non-stop niezende
bacillenbom.
Je hoort altijd op de radio van die onderzoeken van ‘zoveel jaar van je
leven slaap je’, ‘zoveel jaar zit je op de wc’ en ‘zoveel jaar van zijn leven staat
een man op zijn vrouw te wachten buiten de H&M’. Nou, volgens mij ben je ongeveer
de helft van je leven verkouden. Zo voelt het ten minste (daar heb ik geen onnozel onderzoek voor nodig).
In mijn herinnering was ik vroeger als kind altijd
verkouden. Nu heb ik wel vaker last van een selectief geheugen (“Nee, ik heb
echt geen flauw idee hoe die lege zak M&M’s in mijn tas terecht is gekomen”).
En ik neem aan dat als het echt zo erg was mijn moeder wel een keer met me naar
de dokter was gegaan voor onderzoek. Maar toch. Het was in ieder geval zo erg dat
mijn zus S. me mijn halve jeugd ‘Pieleke Snot’ heeft genoemd. Echt waar. (En
dit mogen jullie trouwens nooit en te nimmer aan iemand doorvertellen, anders
moet ik gelijk weer drie jaar in therapie).
Afgelopen week was het trouwens weer zo ver. Ik was ziek
en had geen andere keus dan de hele dag in bed Gilmore Girls te kijken. Nou is
een GG-marathon geen straf natuurlijk, maar echt handig is het niet om ziek te
worden als je bijna voor je tentamens zit en nog zo’n vijfhonderd projecten
moet afronden. Maar alsof dat allemaal nog niet erg genoeg was, besloten mijn
hersenen ook nog eens te veranderen in snot. De tissues waren niet meer aan te
slepen en zelfs een nieuwe aflevering van Glee kon me niet meer blij maken.
Kortom: de eerste verkoudheid van deze herfst heeft keihard toegeslagen. Dus als
jullie slim zijn, kopen jullie vandaag nog aandelen in Kleenex.
Hà-hà-hà-hàààààtsjie!
Hoi Pieleke,
BeantwoordenVerwijderenGezondheid ;-)
Kus S.