Kan ik ZEL-LUFFF

Als kind stond ik er zo'n beetje om bekend dat ik altijd alles zelf wou kunnen en doen. Er zijn vele home video's van toen ik drie was die dat bewijzen. De helft van de tijd roep ik namelijk heel hard in de camera: "KAN IK ZEL-LUFFF". Die filmpjes gaan dus ongeveer zo: "Ilse, zal ik even je veters strikken?". Ik: "KAN IK ZEL-LUFFF" (wat eigenlijk niet zo was, want ik was drie, maar ook toen al had ik grote ambities). Of "Ilse, zal ik even je boterham in stukjes snijden?". Wederom ik: "KAN IK ZEL-LUFFF". En dat gaat zo een paar uur lang door.

Ik wil gewoon altijd alles graag zelf kunnen. Volwassen en zelfstandig zijn. Heerlijk. Tenminste, dat dacht ik. Totdat ik twintig werd en even op mijn loonstrookje keek. Blijkt dat ik ineens een deel van mijn salaris (van mijn zaterdagbaantje) moet afstaan voor een pensioenfonds. Die kwam best hard aan. Vaarwel tienerjaren, welkom in de echte grote-mensen-wereld. Maar HALLO, ik ben twintig. Ik heb mijn volledige salaris nodig om te kunnen shoppen en biertjes te drinken op het terras. En waarschijnlijk is tegen de tijd dat ik 65 ben de pensioenleeftijd toch al opgehoogd tot 80, dus laat dat pensioenfonds nog maar even wachten.

Nog amper bekomen van die schok, viel er een brief van de belastingdienst op de deurmat. Of ik nog even aangifte wil doen over 2010. Lekker op tijd ook, alsof ik dat geld niet allang heb uit gegeven aan schoenen. Die brief ligt nu al dagen angstvallig op mijn bureau te wachten totdat ik voldoende moed heb verzameld. Dan is volwassen worden toch ineens een stuk minder leuk.

Dus, beste 3-jarige ik, het is inderdaad geweldig om alles zelf te kunnen doen. Maar dat betekent niet dat je dat dan ook gelijk MOET doen. Sommige dingen kun je beter aan anderen over laten. Dus, bij deze: Is hier toevallig nog een student economie die graag in zijn vrije tijd belastingaangiften invult?

(Bron afbeelding)