Hey Michel, I'll never be nobody's wife in this modern world

Afgelopen zondagavond was ik in het Gelredome bij het concert van Anouk. Het was mijn vader die maanden geleden ineens riep dat hij graag naar Anouk wou. En ach, wij -mijn zusjes en ik- offerden ons natuurlijk wel op om met hem mee te gaan. (Of eigenlijk ging het zo: "Waaaaat?! Gratis naar Anouk?! Ikke, ikke, ikke!).

Anouk - of beter gezegd: A-wat-een-fantastisch-topwijf-Nouk - was echt fenomenaal. Ik heb twee uur lang met haar staan meeblêren dat ik toch echt never gonna be nobody's wife en ik heb Michel toegezongen dat 'ie three days in a row my love was. En zo afgrijselijkheid als dat uit mijn mond klinkt, zo briljant klonk het uit Anouks strot.

Maar goed, genoeg over hoe fantastisch Anouk was. Er zijn even twee dingen die ik kwijt moet, namelijk:

1. Er loopt in Nederland een vrouw rond die denkt dat je een wit zomerjurkje met blote benen in UGGs kunt combineren. Nu ben ik persoonlijk voorstander van het never nooit dragen van UGGs, maar onder een zomerjurkje? Girl, girl, girl, what were you thinking?
2. Er zijn blijkbaar gitaristen die wanneer ze met Anouk op het podium staan zich ineens bedenken dat hun kleren toch niet zo lekker zitten. Ik zou in dat geval proberen zo onopvallend mogelijk de zweetplekken te verbergen, blijven lachen en vrolijk door spelen. Je staat immers voor het luttele aantal van veertigduizend fans. Deze gitarist dacht daar echter anders over. Hij begon zich gewoon vrolijk uit te kleden op het podium. Shirtje uit, schoenen uit, broek uit, sokken uit, boxer uit.

Gelukkig was het de gitarist en heeft die zijn instrument op een strategische plek hangen. Je moet er toch niet aan denken dat een dwarsfluitspeler dit zou doen (niet dat Anouk waarschijnlijk ook maar ooit een dwarsfluitspeler in haar band heeft gehad, maar je begrijpt wat ik bedoel).

Maar ach, een paar UGGs en een oude, naakte, rimpelige gitarist konden de pret niet drukken. Alleen begrijp ik echt niet dat iemand die zo goed is als Anouk maar vijf keer per jaar optreedt. Als ik haar stem had, zou ik iedere avond in een vol stadion willen staan. Zoiets zullen mensen zoals ik, met een stem waarvan het glazuur spontaan van de badkamertegels af springt, wel nooit begrijpen.