Misbaksel

Kunnen jullie je nog herinneren dat zus S. en ik het o zo makkelijke recept van Rudolph voor slagroomtruffels gingen maken, met als resultaat dat de chocola overal zat, behalve om de truffels? Nou, gisteren hadden zus S. en ik weer zo'n briljant plan: we gingen blondies bakken.

(Even voor alle mannen die niet maandelijks een giga vreetbui en cravings voor chocola hebben: blondies zijn eigenlijk brownies, maar dan met witte chocola. Dubbele goddelijkheid dus. Zeg maar alsof je en Zac Efron en Channing Tatum in één film hebt.)

Come to mama!

Maar goed, om een lang verhaal kort te maken: het is maar goed dat ik donker haar heb, want anders was ik nog te blond om blondies te bakken. We maakten namelijk een ietsie pietsie klein foutje: het bakblik. Of beter gezegd, het gebrek daaraan.

Ik stond vrolijk eieren, meel en suiker te mixen, terwijl S. de chocola stond te smelten. Ik las voor de zekerheid het recept nog even door. Doe bakpapier in een vierkant bakblik van 25 bij 25 cm.
"Ehh, hebben we eigenlijk wel een bakblik?"
"Ah joh, dan gebruiken we toch gewoon een ovenschaal."
"Ow ja. Zou deze schaal 25 bij 25 zijn?"
"Prima joh. Dat komt vast niet zo nauw."

25 minuten later
*piep piep piep piep piep*
"JAAA! Ze zijn klaar. Zouden ze goed gaar zijn?" -prikt met satéprikker in schaal- "Hmm, er blijft wel allemaal beslag aan de prikker zitten. Dan zullen ze nog wel even moeten."
"Maar brownies moeten toch juist lekker plakkerig zijn? Ik denk dat ze wel goed zullen zijn."

Nou, plakkerig waren ze zeker. Hoewel vloeibaar misschien een betere omschrijving is. Onze briljante conclusies van vandaag: 1. mijn ruimtelijk inzicht wat betreft ovenschalen laat ernstig te wensen over, en 2. met een ovenschaal van maar 20 bij 18 kan een extra half uurtje in de oven geen kwaad. Tenzij je van blondies met een rietje houdt natuurlijk.

Dream on...