De verkoopmuts

Volgens mij kent iedereen het nummer Music was my first love wel. Wanneer ik dit nummer zou hebben geschreven, had het waarschijnlijk Shopping was my first love geheten. Maar net als dat muziekliefhebbers niet van ieder genre houden, wordt ik ook echt niet blij van alle winkels. En ik wordt al helemaal niet blij van alle verkoopsters.

Je staat in de weg, muts
Laatst liep ik even binnen bij de Steps, een van mijn favoriete kan-ik-eigenlijk-niet-betalen-maar-de-jurkjes-zijn-zo-mooi winkels. Al snel liep ik met arm afgeladen vol met topjes, vestjes en jurkjes richting de paskamer. Maar snel en onopgemerkt ging dat niet, want ik werd gelijk opgehouden door de verkoopmuts (overigens niet te verwarren met haar evil twin sister, de verkoopbitch).

De verkoopmuts wou weten hoeveel kledingstukken ik ging passen. "Ow, je hebt er 7. Nou vooruit. Voor deze ene keer mag het. Eigenlijk mag je er maar 5. Hihi." Pfff.... Moest ik me nou vereerd voelen? Ik vind dit altijd zo'n onzinnige regel. Als ik toch gewoon die hele winkel leeg wil kopen, laat mij dat dan lekker doen.

Even later kwam ik met het eerste topje aan het pashokje uit. Binnen twee tellen had ik wel gezien dat dit niet het meest flatterende topje was en ik meer op een verdwaalde nijlpaard leek dan op de modellen uit de folder van de Steps.

- Trouwens, even tussendoor: kan er geen wet komen die winkels verplicht een grote spiegel op te hangen IN de pashokjes? Van sommige dingen kun je makkelijk zelf in het pashokje al concluderen dat het je staat als een aardappelzak, daar heb je echt niet alle oordelende ogen van de rest van de mensen in de winkel voor nodig. -

Ennn... hoe vind je zelf dat het staat?
Maar goed, terug naar het topje dat dus voor geen meter stond. Voordat ik terug mijn hokje in kon vluchten, stond de verkoopmuts alweer in de weg: "Wat vind je zelf van de top?" "Ik vind hem niet mooi staan." "Hmm... ja ja ja, dat is wel zo ja." Zeg dat dan meteen?!

Keer op keer vroeg mevrouw de muts hoe ik het topje zelf vond staan. En vervolgens was ze het natuurlijk roerend met me eens. Ook wanneer ik bij lelijke dingen, om haar te testen, zei dat ik ze wel leuk vond. Heerlijk zo'n muts zonder eigen mening. Staat zij daar niet om arme vrouwtjes te behoeden van miskopen?

(Oké oké, dat is wel heel naïef van mij. Ze staat daar natuurlijk alleen maar voor een hongerloontje om haar baas nog rijker te maken dan hij nu al is. Als ze daarvoor arme vrouwtjes witte leggings met een kantrandje moet aansmeren, dan is dat maar zo.)

In totaal stond ze dus 7 keer binnen no time achter me om me lastig te vallen met haar gebrek aan mening. Maar toen ik voor de 8ste keer mijn hokje uit kwam om alle kleren terug te geven, was ze natuurlijk spoorloos verdwenen. Ze is absoluut met vlag en wimpel geslaagd voor de verkooptraining hoe-zorg-ik-ervoor-dat-mijn-klanten-vooral-niet-meer-terug-komen.

(Bron afbeelding)