23 is het nieuwe 30

Soms heb ik heimwee naar de tijd toen je nog via Hyves dansende bananen naar je bff (ntb!) kon sturen. De tijd dat je nog 'stuur dit door naar minstens 99 mensen, anders ontploft de aarde-mails' ontving via Hotmail. En de tijd dat je nog gewoon via MSN verkering kon vragen aan iemand. (En het drie weken later ook gewoon weer via MSN uitmaakte.)

--> I.L.S.E. (*) Goodbye my lover (U) Goodbye my friend (*) <--- has just signed in.

Destijds fietste je uit school snel naar huis, zodat je de rest van de middag kon vermaken met het telkens online komen, zodat _~*een bepaald iemand*~_ zou zien dat je online was en je misschien wel zou aanspreken. Niet dat hij dat ooit deed, maar whatevah, dat is nu niet het punt.

Wat ik wel wil zeggen, is dat als ik nu door mijn Facebook timeline scroll, ik me heel anders voel. In plaats van hip, hot & happening ("Moet jij nog inbellen? Wij hebben thuis al lang ADSL hoorrr."), heb ik tegenwoordig last van een naar onderbuikgevoel dat ik achterloop. Er gaat namelijk amper een week voorbij of er komen foto's voorbij van een oud klasgenootje dat gaat samenwonen/trouwen/baby's baren.

Huh? Dat waren toch dingen die je pas deed als je volwassen was? Sinds wanneer is 23 het nieuwe 30?

Ik weet het niet hoor, maar ik wil nog minstens 7 jaar om uit te vogelen wat ik wil. Nog minstens 7 jaar door mijn zusje getagd worden in minion plaatjes, in plaats van in trouwaktes. Nog minstens 7 jaar mijn eigen hoofd als profielfoto, in plaats van die van een baby die net zijn eerste fruithapje uitkotst. Is dat ook oké?

*Ilssseeee* (F) i WaNNa bE f0revER y0uNg (#)(L)(A) has just signed off.

Uitgelezen: We were liars

Als je af en toe een boekenblog leest, heb je de titel We were liars vast al wel eens voorbij zien komen. En dan waarschijnlijk ook in combinatie met de woorden "O.M.G. wat een mindfuck op het einde!". Na de zoveelste lovende recensie over dit boek van E. Lockhart, ging hij ook op mijn to-read lijstje. Kom maar op met die plottwist!

Fijn #3

In een impulsieve bui naar Den Bosch rijden voor bossche bollen, omdat je wat te vieren hebt.  -  Uitgeslapen wakker worden.  -  Warme chocolademelk op kantoor.  -  Warme chocolademelk met Baileys (maar niet op kantoor hoor, grapjassen).  -  Vakantieplannen maken.  -  In plaats van een kerstpakket een cadeaubon van de Etos krijgen (Nee, ik had nog lang niet genoeg lippenstift. En dat ga ik ook nooit hebben ook niet. Ha.)

Hersenspinsels

Hé hoi, ik weet niet of jullie mij nog kunnen herinneren, maar ik ben Ilse en ja, ik leef nog. Ik had alleen even geen inspiratie om te bloggen. Wat eigenlijk heel raar is, aangezien ik juist heel druk ben. Er is genoeg gaande in mijn leven, zeg maar. Alleen lijkt het wel dat hoe voller mijn hoofd zit, hoe minder ik eruit krijg. (Klinkt dat logisch? Of klink ik nu als iemand die te veel zweefthee heeft gedronken?)

Maar goed, aangezien ik inmiddels van mijn halve familie commentaar krijg ('Bende ge gestopt mè bloggen, of wah?'), leek het me tijd om maar weer eens iets van me te laten horen. Maar bij gebrek aan inspiratie voor een volwaardig blogstukje, is het een lijstje met wat random gedachten geworden. Die heb ik gelukkig nog genoeg.

- Zou het ooit nog goed komen met dat hardlopen van mij? Nou heb ik op zich een heel aardige fysiotherapeut, dus daar ligt het niet aan, maar ik zou het wel leuk vinden als ik straks in New York een rondje kan hardlopen in Central Park. En dat dat rondje dan groter is dan 5 meter.

- Daarover gesproken.... Over 48 dagen zit ik gewoon in New York! En ja, ik ben nog nooit buiten Europa geweest. En ja, dat is de eerste keer dat ik in mijn eentje op vakantie ga. EN JA DAT VIND IK OOK DOODENG DUS ALS IEDEREEN ER EVEN OVER KAN OPHOUDEN ZOU DAT FIJN ZIJN WANT ANDERS DURF IK STRAKS NIET MEER AAAAAAAH HEEFT IEMAND EEN PLASTIC ZAKJE VOOR ME?