Lelijke shirts, bezorgde ouders en gratis pennen. Oftewel: een open dag.

Vroeger had ik het nooit zo op open dagen van hogescholen en universiteiten. Eerst was je al een uur kwijt met uitleggen aan je baas waarom je nu al weer op zaterdag vrij moest hebben. (Waarom zijn open dagen van universiteiten toch altijd precies op die dag dat alle scholieren moeten werken?). Vervolgens liep je de hele dag als een kip zonder kop van de ene doodsaaie voorlichtingsronde naar de andere. Aan het eind van de dag had je dan een lelijk stoffen tasje verzameld vol met folders die je bij thuiskomst gelijk weer in de papiercontainer gooide. Je snapt dat ik enorm blij was toen ik eindelijk wist wat ik wou studeren en niet meer naar open dagen hoefde.

En toch ben ik afgelopen woensdag weer - vrijwillig - naar een open dag geweest. Maar dit keer als student om mijn studie (Advanced Business Creation) te promoten. Dan is een open dag in een keer een stuk leuker. Het was alleen niet zo druk, dus dat ga mij de kans om de boel eens even goed te observeren. En ik ben natuurlijk niet te beroerd om dat met jullie te delen ;).

Het beruchte shirt.

Als eerste verwonderde ik mij over de shirtjes. Je weet wel, van die shirtjes met het logo van de school die alle studenten aan hebben zodat ze herkenbaar zijn. Is er een wet van het Ministerie van Onderwijs die verbied dat deze shirtjes enigszins flatteus mogen zitten? Toen ik mijn shirtje ging ophalen werd ik al door iemand anders in een rood Avans-shirt gewaarschuwd: “Er zijn shirts in de maten M, L en XL, maar ze vallen erg klein.” Maat M viel dus sowieso al af. Ik haalde een L uit de verpakking, maar ook die zag er wel erg klein uit. Een XL dus, maar die bleek dan juist weer enorm groot te vallen (waarschijnlijk om te compenseren wat maar M en L te kort kwamen). Uitstraling in maat XL: Tokkie. Toch maar een L aan dus. Uitstraling: Te heet gewassen (het shirt dan hè, niet ik).

Wat ik ook erg opvallend vond, is dat je de helft van de tijd meer de ouders aan het voorlichten bent, dan de toekomstige studenten. Dan staat zoonlief allang verveeld de andere kant op te kijken, terwijl paps en mams de bezorgde-ouders-vragen op je af vuren: “Hoeveel contacturen heb je per week bij deze studie?” en “Welke beroepen kan je later met deze opleiding gaan beoefenen?” of “Wat zijn de kansen op een baan na het afstuderen?” Dit zijn erg fijne vragen om te beantwoorden wanneer jouw studie pas drie jaar bestaat en er dus nog niemand afgestudeerd is. Hoewel zoonlief wel gelijk weer een stuk geïnteresseerder lijkt op het moment dat je vertelt dat je vaak een dag per week vrij hebt.

En tot slot waren er natuurlijk gratis pennen. De open avond begon om 18.00 uur. Op dat moment lagen er overal pennen met het logo van Avans, blikjes met pepermuntjes en flesjes water. Om 18.05 waren deze allemaal verdwenen. Niet dat ik dit gedrag wil veroordelen. Ik vrees dat ik mij hier zelf ook jaren lang schuldig aan heb gemaakt. Ik schrijf de kladversie van deze blog immers met een pen van Universiteit Tilburg op een kladblok van de HAN terwijl ik post-its van Maastricht University plak.

Een kleine greep uit mijn collectie.