Tot zover mijn geloofwaardigheid (en kredietwaardigheid)

Ik hoor het mezelf nog zo zeggen: "Nee, joh, ik hoef echt niet de nieuwste van de nieuwste telefoon. Boeiend, dan heb ik er maar geen supersonische camera opzitten. En ik hoef niet de snelste van de snelste processor, ik gebruik dat ding toch niet om mee te gamen. Als ik maar een beetje kan Twitteren, Facebookstalken en Whatsappen, ben ik tevreden. Ik ga echt niet iedere maand zo belachelijk veel geld voor een telefoon betalen."

Maar dat was voordat ik verliefd werd op de HTC One M8. Iets met de schuld van al die laaiend enthousiaste reviews. Maar ja, die prijs was toch wel even een dingetje.

De jongen in de Hi-winkel probeerde mij zelfs nog over te halen om voor het oude model, de M7, te gaan. "Wat is dan precies het verschil tussen die twee?" "Eigenlijk verschillen ze bijna niets. Alleen is de M8 iets sneller en heeft hij een betere frontcamera. Maar de M7 is een tientje in de maand goedkoper. Dus de vraag is, is dat het je waard?"

Ik durf het bijna niet toe te geven, maar ehh... ja dus. Ik zwichtte en ging toch voor de M8, waardoor ik nu waarschijnlijk failliet ga en de komende twee jaar op water en droog brood moeten leven. Maar gelukkig kan ik daar nu wel hele goede selfies van maken.

Heb medelijden!
(Beetje jammer voor het dramatische effect dat ik geen flesje water van de Aldi had, maar jullie snappen wat ik bedoel).