Goed, vroeger dus. Als iemand naar mijn leeftijd vroeg, was ik altijd bijna iets. Bijna 12. Bijna 16. Bijna 18. Ook al was ik net gisteren 14 geworden, dan was ik vandaag bijna 15. Ik kon nooit wachten om jarig te zijn. Ik wou taart, cadeautjes en - het belangrijkste - net zo oud worden als mijn klasgenootjes. Doordat ik eind september jarig ben, was ik altijd één van de jongsten uit de klas. En dat is niet leuk, want ik wou ook een alcoholbandje.
Maar sinds vorig jaar ben ik er eigenlijk wel klaar mee, met dat hele ouder worden. Zodra je 21 bent, ben je officieel volwassen en wacht er niets anders dan aftakeling. Tenminste, zo voelt het. Ik weet ook wel dat ik me heel erg aanstel, maar dit is mijn blog, dus dan mag het.