zondag 3 oktober 2010

Een dag geen internet = een dag niet geleefd

En toen kwam de leraar met een briljant idee: “Leef eens één dag zonder mobiel  en internet te gebruiken en schrijf daar dan een blog over.” Mijn eerste gedachte: “HA HA, wat een grap. Eerst zorgt hij er persoonlijk voor dat ik verslaafd raak aan Twitter en vervolgens verbied hij het één HELE DAG LANG!”. Mijn tweede reactie: “Oké, Ilse, stel je niet zo aan. Je kan best een dag zonder Twitter. Je hebt achttien jaar lang zonder Twitter geleefd, dus één dag meer of minder maakt dan niet uit.” Wat een geruststelling. Maar echt een dag zonder mobiel en internet? Ik zal eens even haarfijn uitleggen waarom dat onmogelijk is.

Een dag lang geen mobiel is misschien nog het minst erge. Ja, ik zou me eenzaam voelen. Ik zou de hele dag aan mijn broekzak voelen en schrikken dat ik mijn mobiel eruit is gevallen. Ik zou me hopeloos verloren voelen als ik in de supermarkt sta en ben vergeten wat ik ook al weer moest halen. Dan zal ik niet mama kunnen bellen om te vragen hoeveel gram gehakt er in dat ene gerecht moest. Maar in theorie zou ik een dag zonder mobiel moeten kunnen overleven.

Een dag zonder internet is een heel ander verhaal. Bij de gedachte alleen al krijg ik het benauwd. Drie weken geleden hadden wij thuis een uur lang stroomstoring. Ik heb toen een uur lang doelloos en verloren op een stoel voor me uit zitten staren. Eerst dacht ik nog geluk te hebben, omdat de accu van mijn laptop opgeladen was. Maar toen bleek dat natuurlijk het internet ook uitgevallen was. En wat blijkt: een laptop is totaal niet boeiend zonder internettoegang.

Zonder internet verveel je je echt tien keer sneller. Internet biedt zoveel heerlijk tijdverdrijf. Twitter natuurlijk, maar ook online shoppen, spelletjes, nieuws- en roddelsites. Nu heb ik persoonlijk niet zoveel met Hyves en Facebook, maar sommigen onder ons rekenen die tot hun eerste levensbehoeften.

Dat internet dus een briljant tijdverdrijf is moge duidelijk zijn.  Maar de belangrijkste reden dat ik zo afhankelijk van internet ben geworden is school. Alles gaat tegenwoordig via internet. Al je huiswerk moet je op Blackboard zoeken. Groepsoverleg gaat via de mail (als ik een dag mijn mail niet zou openen, breek ik gelijk al met onze werkafspraken). En voor je project is internet gewoon de belangrijkste bron.

Toch dacht ik dat het misschien te proberen was. Bijvoorbeeld op een zaterdag, die ene dag in de week dat ik nooit voor school werk, omdat ik dan moet werken. Maar dat is gelijk ook weer de reden waarom het toch niet kan: ik krijg betaald om onder andere te internetten! Ik moet voor mijn werk de mail bijhouden, ik moet vaak adressen en telefoonnummers opzoeken op internet en zo nu en dan moet ik voor de oude baas iets opzoeken op marktplaats.

Kortom, ik ga de uitdaging niet eens aan. Misschien vind je dat ik geen lef heb. Maar ik vind het prima zo. Respect voor onze ouders en opa’s en oma’s, die moesten opgroeien zonder het grote wonder internet, de heilige mobiel en het briljante Twitter.