maandag 27 juni 2011

To post or not to post

Laatst las ik een blog van iemand die knettergek werd van een tante. In de blog werd uitgebreid verslag gedaan van alle irritante trekjes en nare eigenschappen van die tante. Ik lag dubbel van het lachen toen ik al deze, best beschamende, dingen las. De schrijfster van de blog dacht dat de tante haar blog toch nooit zou lezen, maar ik kon het niet helpen dat ik dacht: wat als die tante dit nou wel leest? Is dat het waard?

Zelf blog ik meestal over dingen die ik heb meegemaakt en de dingen die mij bezig houden. Best persoonlijk dus. Vaak verdraai ik de waarheid wel een beetje. Dat doe ik omdat het dan leuker of grappiger klinkt, of omdat het anders te persoonlijk is om zomaar het wijde web op te slingeren. Sommige dingen zijn nou eenmaal te beschamend of pijnlijk (voor mezelf, maar ook voor anderen). Je hebt immers geen flauw idee wie je blog leest en lang niet iedereen hoeft alles over je te weten, toch?

Ik weet bijvoorbeeld dat ik nooit de moeite hoef te nemen om te solliciteren voor een baan als chauffeur. Als het bedrijf bij de sollicitatie even de moeite zou nemen om mij te googlen, vinden ze namelijk gelijk een blog over het feit dat ik ongeveer driehonderd rijlessen heb gehad voordat ik eindelijk mijn rijbewijs haalde. En daarna kan men een blog lezen over hoe ik met de auto van mijn vader tegen een paaltje aan knalde terwijl ik achteruit reed en de auto nota bene Park Distance Control heeft. Ik schat mijn kansen op een baan als chauffeur dus ongeveer op nul.

Nu heb ik gelukkig niet de ambitie om chauffeur te worden. Maar ik lees vaak zat blogs van mensen waarbij ik me afvraag of ik dat wel allemaal over mezelf zou vertellen, bijvoorbeeld wanneer mensen bloggen over hun ziekte. Begrijp me niet verkeerd, ik heb respect voor mensen die dat doen. Zij laten de wereld zien dat je ondanks een beperking gewoon kunt leven, maar ik denk dat veel werkgemers gelijk je cv in de prullenbak gooien wanneer ze lezen dat je een chronische ziekte hebt.

Voor mij blijft het een dilemma. Wat heb ik ervoor over om een goede blog te schrijven? Ik durf echt niet alles wat ik denk zomaar in een blog te zetten. Sowieso is 99% van alles wat ik denk waarschijnlijk helemaal niet interessant om te lezen (er zijn vast ook wel mensen die vinden dat dit 100% is). Hoe irritant mijn familie soms ook kan zijn (welke familie niet?), en hoe leuke blogs ik er ook over zou kunnen schrijven, ik durf het gewoon niet. Noem me een schijterd of juist verstandig, maar sommige dingen passen denk ik beter in een dagboek met een groot hangslot erop.


Deze blog verscheen eerder op blogaholics.nl

Geen opmerkingen:

Een reactie posten