vrijdag 27 april 2012

Lovely Music: Timid

Ik kan hier wel een heel verhaal gaan ophangen over waarom dit zo'n leuk, mooi en vrolijk lenteliedje is, maar jullie kunnen veel beter gewoon zelf luisteren. Angela Moyra is niet voor niks 3FM Serious Talent.



dinsdag 24 april 2012

De waarheid

Mijn vader heeft het altijd over de geweldige Messi. 's Werelds beste voetballer, maar toch zo gewoon gebleven, bla di bla... Maar iedere keer als ik toevallig een wedstrijd van Barcelona met hem mee kijk "heeft Messi net zijn dag niet". Sure. Zo kan ik het ook; een paar penalties missen is echt zo moeilijk niet.

(Overigens zie ik altijd alleen maar stukjes, nooit een hele voetbalwedstrijd. Ik heb wel belangrijkere dingen te doen. Zoals mijn nagels lakken en kijken of deze schoenen al ergens in de uitverkoop zijn.)

Maar het punt wat ik nu eigenlijk wilde maken, is dat je niet alles moet geloven wat mensen je proberen wijs te maken. Zo durfde ik vroeger nooit op mijn hand te schrijven. Mijn vader (die man neuzelt wat af) had mij namelijk wijsgemaakt dat inkt door je huid in je bloed komt en dat je dan blauw bloed krijgt. Achteraf gezien had ik dan misschien toch beter gelijk mijn hele arm in de inktpot moeten duwen, dan had ik met mijn blauwe bloed allang getrouwd geweest met Prins Harry. Maar dat terzijde.

Een ander voorbeeld zijn kookprogramma's. "Met dit briljante recept van Jamie ben je echt binnen 30 minuten klaar. En dit receptje van Rudolph is toch zo makkelijk, dat kan zelfs een kind nog maken." Maar voordat je het weet sta je 3 uur lang in de keuken met man en macht te proberen om iets te fabriceren dat nog enigszins eetbaar is. Niet leuk.

Kortom, je kunt dus niemand geloven. Voortaan luister ik alleen nog maar naar de stemmen in mijn eigen hoofd. Naar alle 28.


Ps. Ook niet alles wat ik schrijf is waar. Zo zoek ik bijvoorbeeld niet alleen naar de afgeprijsde variant van deze schoenen, maar ook van deze en deze.


donderdag 12 april 2012

Waarom mijn jaar niet meer stuk kan

- Ik heb in april al de perfecte bikini gevonden. Ik liep er gewoon per ongeluk tegenaan. Voor mij dit jaar dus niet 500 verschillende bikini's passen in afschuwelijk tl-licht waardoor je zo suicidaal wordt dat je minstens 5 bakken Ben&Jerry's nodig hebt om weer vrolijk te worden en je bikini vervolgens weer een maat te klein is. Wat een opluchting.

- Ik heb de perfecte stagebedrijf gevonden. En (ook niet onbelangrijk) zij willen mij ook hebben. Yay!

- Vriendinnetje A. gaat misschien stage lopen bij een geweldige webshop. Ik ben alvast aan het bedenken hoe ik misbruik kan maken van haar personeelskorting. Muwhaahahaa.

- Deze zomer ga ik naar Parijs. Nu ben ik al twee keer naar Parijs geweest, maar toen was ik met mijn ouders. Mijn vader begint standaard na één verdieping van Galeries Lafayette al te zeuren dat hij weg wil. Heel vermoeiend is dat. Dit keer ga ik echter met mijn zusje (a.k.a. mijn mede shopaholic) en drie lege koffers. En we komen pas weer naar huis als die koffers stampesvol zitten met nieuwe schoenen, jurkjes en macarons.

- En bovendien gaan we met de Thalys naar Parijs. Het klinkt vast heel kneuzig en nerderig, maar met de Thalys reizen staat dus echt op mijn wil-ik-ooit-nog-doen lijstje. Whiehoe!

- Ik kreeg een mailtje van een lerares die bij onze eindpresentatie was met de vraag of ze onze cupcakes voor haar verjaardag kan bestellen. Vind ik leuk!

- En mijn vader - die nooooooooit gebak eet - vond mijn cupcakes zo lekker dat hij er TWEE at. Bij deze kunnen we dus wel stellen dat ik kick ass cupcakes bak, toch?

"Uk geef se een tien", aldus mijn vader met zijn mond vol botercrème.

donderdag 5 april 2012

Poedersuikerhel

Poedersuiker in mijn haar. De hele keuken onder de gesmolten chocola. Bakblikken met cupcakes all over the place. Nee, dit is niet hoe ik normaal gesproken een eindpresentatie voor een project van school voorbereid.


Dit blok moesten wij als project voor school een ondernemingsplan schrijven voor onze eigen onderneming. Vriendin (en klasgenootje) A. en ik hoefden daar niet lang over na te denken: wij zouden wel even onze eigen (fictieve) cupcakewinkel gaan openen.

Zeven weken lang hebben we met veel plezier aan het plan gewerkt. Af en toe was het zo leuk dat we onszelf er even aan moesten herinneren dat het allemaal maar fictief was. Tenzij iemand nog ergens € 50.000 in een oude sok heeft liggen en die aan ons wil doneren voor een winkel. Niemand?

Het was echter niet alleen maar rozengeur en sprinkles. Zo is het opstellen van een financiële planning niet echt onze hobby. Ook waren er wel onderlinge frustraties. Zo werd A. af en toe gek van mijn perfectionistische trekjes ("Het is GOED zo, Iels. Laat het los!" "Ja, maar...." "Nee, geen ja maar." "Hmpff."). En ik werd af en toe kriebelig van het feit dat A. consequent eerst een spatie zet voordat ze een komma typt (Zo , dus. Wat best frustrerend is , voor een perfectionist).

Na zeven weken was het ondernemingsplan voor 'Wish upon a Cupcake' klaar en ingeleverd. We hoefden alleen de eindpresentatie nog maar even te rocken. En daar hoorden natuurlijk onze cupcakes bij. Zo kwam het dus dat ik dinsdagochtend enorm stond te stressen in een keuken die bedekt was met een witte waas van poedersuiker en gesmolten chocola.

Ik was al weken lang recepten aan het uitproberen om de perfecte topping te vinden. Ik keek zelfs voor tips naar youtube-filmpjes met titels als 'Koken met Karin' (Karin had zelfs een schort om met daarop de tekst Koken met Karin. Mega hip, NOT!). Maar het enige wat tijdens het bakken nog kon denken was: Hellup! Dadelijk mislukken ze helemaal. En wat als ze de cakejes niet lekker vinden en het belachelijk vinden dat wij hiervoor geld durven te vragen?

Uiteindelijk bleken de cupcakes toch wel goed gelukt (ik wil niet opscheppen over mijn eigen werk natuurlijk, maar zie de foto's. Aren't they pretty? ;-). Als een oud omaatje zo rustig ben ik naar school gereden. Een bumpersticker met 'Pas op! Cupcakes aan boord' had niet misstaan, zo voorzichtig ging ik over drempels.

Triple Chocolate, mjam!
De presentatie hebben we overleefd, ondanks een paar rotvragen van onze begeleider (voor het geval je meeleest: ik wil nooit meer iets horen over de marktgrootte en verkoopprognoses!). De cupcakes overleefden de presentatie niet (maar dan op een positieve manier). Ik kan alleen echt even geen bakblik, spuitzak of poedersuiker meer zien.