vrijdag 23 maart 2012

Help! Hoe overleef ik de tentamenweek?

Het is weer eens zo ver, de tentamenweek staat voor mijn deur. Ik mag moet dit weekend voor vier vakken een boek uit mijn hoofd gaan stampen. Dolle pret, maar niet heus. Waar ik wel heel goed in ben, is studieontwijkendgedrag (wat denk je dat het schrijven van dit stukje is?!). Speciaal voor alle lotgenoten bij deze mijn help-hoe-overleef-ik-de-tentamenweek tips.

(Voor de niet lotgenoten: waag het niet om te zeggen dat nu je werkt je weer terug verlangt naar school. Wij hebben inmiddels al lang door dat dat een complot is van het ministerie van Onderwijs om de schooluitval tegen te gaan).

1. Begin op tijd met leren. WHAAHAHHAHAAHAAA, dat was een grapje natuurlijk. Is er ook maar ooit één iemand geweest die op tijd is begonnen met leren?

2. Vergeet Sonja Bakker en Dokter Frank. Neem gewoon weer eens contact op met je twee beste vrienden: Ben & Jerry. Zij kunnen je gegarandeerd weer even opvrolijken wanneer je na de zoveelste poging tot het leren van 300 engelse woordjes de moed begint te verliezen.

3. Verdoe je tijd niet door te proberen hele boeken te lezen. Voor je het weet lig je met je hoofd op je bureau te pitten. Ten eerste verspil je zo kostbare tijd, en ten tweede -en gelijk het belangrijkste- krijg je zo van die gekke afdrukken van je boek in je gezicht. Google gewoon eens op de naam van het boek en plak daar het woord samenvatting achter. (In de tijd die je hiermee bespaart kun je dan nuttige dingen doen. Je nagels lakken bijvoorbeeld.)

4. Dat je pauze moet nemen tijdens het leren is natuurlijk geen nieuws. Ik heb echter mijn eigen variatie op deze regel: leer eens af en toe vijf minuten tussen het pauze nemen door.

5. Je kunt wel economie boeken uit je hoofd leren, maar in plaats daarvan kun je ook de economie eigenhandig uit het slop trekken. Shop gewoon eens wat online in je zuur verdiende pauze (zie puntje 4). Als we allemaal even een paar nagellakjes bestellen bij Miss Lipgloss en een paar schoenen bestellen bij Café Moda is die crisis zo voorbij. Bovendien hoef je dan gelijk ook niet meer te leren wat een laagconjunctuur is. Als dat geen win-win situatie is, weet ik het ook niet meer.

En mochten deze top-tips nou nog niet voldoende zijn, denk dan maar zo: je kunt altijd nog voor de herkansing gaan.

(Bron afbeelding)

woensdag 14 maart 2012

Hey Michel, I'll never be nobody's wife in this modern world

Afgelopen zondagavond was ik in het Gelredome bij het concert van Anouk. Het was mijn vader die maanden geleden ineens riep dat hij graag naar Anouk wou. En ach, wij -mijn zusjes en ik- offerden ons natuurlijk wel op om met hem mee te gaan. (Of eigenlijk ging het zo: "Waaaaat?! Gratis naar Anouk?! Ikke, ikke, ikke!).

Anouk - of beter gezegd: A-wat-een-fantastisch-topwijf-Nouk - was echt fenomenaal. Ik heb twee uur lang met haar staan meeblêren dat ik toch echt never gonna be nobody's wife en ik heb Michel toegezongen dat 'ie three days in a row my love was. En zo afgrijselijkheid als dat uit mijn mond klinkt, zo briljant klonk het uit Anouks strot.

Maar goed, genoeg over hoe fantastisch Anouk was. Er zijn even twee dingen die ik kwijt moet, namelijk:

1. Er loopt in Nederland een vrouw rond die denkt dat je een wit zomerjurkje met blote benen in UGGs kunt combineren. Nu ben ik persoonlijk voorstander van het never nooit dragen van UGGs, maar onder een zomerjurkje? Girl, girl, girl, what were you thinking?
2. Er zijn blijkbaar gitaristen die wanneer ze met Anouk op het podium staan zich ineens bedenken dat hun kleren toch niet zo lekker zitten. Ik zou in dat geval proberen zo onopvallend mogelijk de zweetplekken te verbergen, blijven lachen en vrolijk door spelen. Je staat immers voor het luttele aantal van veertigduizend fans. Deze gitarist dacht daar echter anders over. Hij begon zich gewoon vrolijk uit te kleden op het podium. Shirtje uit, schoenen uit, broek uit, sokken uit, boxer uit.

Gelukkig was het de gitarist en heeft die zijn instrument op een strategische plek hangen. Je moet er toch niet aan denken dat een dwarsfluitspeler dit zou doen (niet dat Anouk waarschijnlijk ook maar ooit een dwarsfluitspeler in haar band heeft gehad, maar je begrijpt wat ik bedoel).

Maar ach, een paar UGGs en een oude, naakte, rimpelige gitarist konden de pret niet drukken. Alleen begrijp ik echt niet dat iemand die zo goed is als Anouk maar vijf keer per jaar optreedt. Als ik haar stem had, zou ik iedere avond in een vol stadion willen staan. Zoiets zullen mensen zoals ik, met een stem waarvan het glazuur spontaan van de badkamertegels af springt, wel nooit begrijpen.

woensdag 7 maart 2012

De leukste afwijzing ooit

Volgens mij vertel ik niets nieuws wanneer ik zeg dat afgewezen worden ronduit kut is. Dat was al zo in groep 3, wanneer je jouw beste vriendinnetje eropuit stuurde om via zijn beste vriendje 'fekeering' te vragen en het antwoord dan nee bleek te zijn. Auw.

Of toen je voor de tiende keer een kaartje kreeg van Willem Wever met de mededeling dat jouw vraag alweer niet was uitgekozen om beantwoord te worden in de uitzendig (waardoor ik tot op de dag van vandaag nog steeds niet weet hoe ze Lange Jan maken). Ik baalde daar iedere keer weer van.

Of die ene keer dat ik bij mijn favoriete kledingwinkel had gesolliciteerd voor een baantje op zaterdag. Ik werd door de manager gebeld met de mededeling dat de functie al vergeven was. Ze beloofde echter dat ze mijn gegevens zou bewaren en dat wanneer ze weer iemand nodig had, ze mij gelijk zou bellen. Drie maanden later stond ik er in de winkel iets te passen toen mijn oog viel op een A4'tje: ze zochten weer iemand. En hadden ze mij nog gebeld? Nope. Deed dat een beetje pijn? Oui.

(Ik zou nu graag heel stoer willen zeggen dat ik er iets van heb gezegd in de winkel en er uit wraak nu nooit meer iets koop, maar het is de enige winkel in de buurt waar ze mijn favoriete merk spijkerbroeken hebben. Dus dat deed ik niet. Sneu hè?)

Ik begrijp best dat je mensen af en toe moet afwijzen. Ik doe het zelf ook. Bij het bedrijf waar ik nu op zaterdag werk typ ik regelmatig onpersoonlijke mails met slecht nieuws naar mensen die hebben gesolliciteerd met de mededeling dat ze "het neit errug vinden om in de avondt te werken". (En nee, deze spelfouten verzin ik niet).

Het kan echter ook anders. Gisteren kreeg ik een whatsapp berichtje van een vriendin die druk bezig is met het zoeken van een stage. "Wow, ik ben zojuist afgewezen voor een stage en het deed gewoon GEEN pijn. Die man schrijft dat hij mij helemaal bij het bedrijf vind passen en mijn CV super leuk en origineel vindt. Ze zoeken alleen iemand voor een meewerkstage in plaats van een onderzoekstage. Dit is echt de leukste afwijzing ooit!"

(Bron afbeelding)

maandag 5 maart 2012

Ilse's Bakery

Het is geen geheim dat ik niet bepaald een keukenprinses ben. Een biefstukje tover ik binnen een paar minuten vakkundig om in een schoenzool en aardappels koken is voor mij echt hogere wiskunde. En aangezien iedereen graag nog wat langer wil leven, laten ze mij thuis bijna nooit koken.

Die enkele keer dat iedereen laat thuis is en ze geen andere keus hebben dan mij te laten koken, bak ik uit veiligheidsoverwegingen altijd maar pannenkoeken. Bakken kan ik namelijk wel. En in tegenstelling tot koken vind ik bakken wel leuk. Heerlijk met mijn Blond-keukenschortje om cupcakes decoreren. Love it!

Meestal twitter ik gelijk een foto van "mijn creaties", maar het leek me leuk om ze eens een keer allemaal bij elkaar te zetten. Tadaaaa!


Deze waren met aardbeienvulling (gewoon uit een flesje van Dr. Oetker). 
Super lekker!



Chocolade cupcakes met stukjes kersen. Dat smaakt ook niet verkeerd ;)

Deze vielen jammer genoeg erg tegen. De topping was een beetje zuur en leek eigenlijk meer op een danoontje. Geen aanrader dus.

Op een grote paddenstoel, rood met witte stippen...

Met een topping van roomkaas, boter, poedersuiker en vanille.
Delicious!