zondag 30 maart 2014

Kwartet

Tijdens het voorprogramma
"Hmm, die gasten van deze band zijn niet echt knap hè?"
"Ja, echt. Wat een tegenvaller. Die ene met de akoestische gitaar is nog het leukst."
"Mwah, alleen zijn gezicht dan. Eigenlijk moet je zijn hoofd hebben, maar dan met de kledingstijl van de bassist en het kapsel van de drummer."
"Uhuh, en dan het lichaam van de zanger. Dan zou hij nog best leuk zijn."

Als de band opkomt
"Ho, stop, ho! Laat dat samenraapsel van daarnet maar zitten. Zie die toetsenist. HALLO RYAN GOSLING LOOKALIKE."

zaterdag 29 maart 2014

60 jaar gelukkig

29 maart 1954, een dansavond in Leiden. De avond dat mijn opa en oma elkaar voor het eerst ontmoetten. En de avond dat ze elkaar voor het eerst kusten (Ohoh, oma toch. Gelijk op de eerste date? Toe maar! ;). Ze kennen elkaar nu dus precies 60 jaar.

Ik vind het fascinerend. En dan heb ik het nog niet eens over het feit dat ik dit weet, omdat mijn opa het vanochtend op Facebook postte. Ik ben er namelijk inmiddels wel aan gewend dat mijn opa ook op social media zit. Hij is soms gewoon hipper dan ik. (Hij snapt bijvoorbeeld wel hoe Windows 8 werkt, terwijl ik alleen maar iedere dag een nieuwe manier bedenk om het te vervloeken).

Maar goed, ik vind het dus fascinerend dat op die ene avond 60 jaar geleden alles precies op zijn plek viel. Want wat als mijn oma zich die avond niet zo lekker had gevoeld en toch maar thuis was gebleven? Of wat als mijn opa geen zin had gehad om dat hele stuk op de fiets naar Leiden te gaan? Misschien hadden ze elkaar dan wel nooit ontmoet en was mijn moeder er nooit geweest (en ik dus ook niet). Of zouden mijn opa en oma elkaar dan toch wel op een ander moment tegengekomen zijn? Zou het lot ze toch wel samengebracht hebben?

Maar misschien dat ik dat nog niet eens het meest fascinerende vind. Ik vind het eigenlijk nog veel bewonderenswaardiger dat ze echt al 60 jaar samen zijn en het na al die jaren nog steeds leuk hebben samen. Dat ze elkaar nog niet spuugzat zijn en op Valentijnsdag nog verrassen met cadeautjes. 60 jaar, dat is toch onvoorstelbaar lang?!

Aan de ene kant vind ik het maar een benauwend idee, zo lang samen met dezelfde persoon. Aan de andere kant lijkt het me geweldig en wil ik het ook. Maar misschien dat ik eerst maar eens moet proberen om het 60 dagen lang vol te houden met iemand. Of 6.

(Bron afbeelding)

donderdag 27 maart 2014

Stop trying to make fetch happen

Ken je dat? Dat je denkt ergens heel veel vanaf denkt te weten, maar er vervolgens achterkomt dat je echt nog niet eens de helft begrijpt? Voordat ik aan mijn afstudeerstage bij een online marketing & e-commerce bureau begon, dacht ik dat ik er best wel veel vanaf wist. Ik had op school immers vakken gehad met kijk-ons-eens-hip-doen namen als Web 2.0, Web Analytis en Interactieve Marketing.

Nou, die kennis viel dus vies tegen. Ik had op mijn eerste stagedag amper uitgevogeld hoe mijn pc werkt (zoveel haat aan Windows 8!), en de huh-waar-hebben-jullie-het-in-hemelsnaam-over termen vlogen al om mijn oren. Eigenlijk wil ik hier nu een hele lijst met al die termen noemen, maar ik kan ze dus niet eens allemaal onthouden. Wat ik me wel nog kan herinneren is dat je schijnbaar een website kan slicen en dat er zoiets bestaat als robot.txt's en nofollowlinks. En ik maar denken dat slicen alleen voorkomt in spelletjes met fruit, robots uitsluitend gebruikt worden op de TU en links juist bedoeld zijn om te volgen.

dinsdag 25 maart 2014

Van inspiratieloosheid naar het mooiste liedje

Hé hoi, ja ik leef nog hoor! En ik ben jullie zeker niet vergeten. En ik ben ook mijn goede voornemen om minstens één keer per week te bloggen niet vergeten. Het is alleen... Het is gewoon... Ik weet niet... Ik ben, denk ik, gewoon heel inspiratieloos. Het is niet dat ik niet wil bloggen, ik weet gewoon niet waarover. Dus dan maar even snel een inspiratieloos stukje over inspiratieloosheid.

Ik voel me momenteel gewoon een beetje leeg. Wat best raar is, aangezien ik het moment juist best druk ben. Druk met stage. Druk met werken. Druk met leuke dingen doen. En - als ik heel eerlijk ben - af en toe ook nog steeds druk met een bepaald iemand missen.

Hmm, klink ik nu heel depressief? Dat is ook weer niet mijn bedoeling. Er zijn namelijk ook dingen waar ik blij van wordt, zoals het enorme schap met paaseitjes in de Jumbo de nieuwe cd van Jacqueline Govaert. Serieus, hebben jullie hem al beluisterd? Zo niet: doen! Echt. Ik besef dat ik niet het toonbeeld ben van goede muzieksmaak ben en jullie me daarom niet heel serieus meer zullen nemen, maar echt, heel veel mooier dan dit wordt het niet.

Wat dan het mooiste liedje van het album is, vraag je? Nou, dat is zonder twijfel Simple Life. Luister maar.


Describe to me why you read the books you read
Do they bring you peace?


Ps. Ja, dit stukje is gewoon weer een excuus om jullie mijn muzieksmaak op te leggen.

Ps2. Wat trouwens echt heel heel heel tof is, is dat Zus S. en ik kaartjes hebben voor het concert van Jacqueline in Doornroosje. (En er zijn nog kaartjes, dus jullie kunnen ook komen!)

zondag 16 maart 2014

Verkering in de tweede klas

Ik zit in de trein. Tegenover mij zit een stelletje van een jaar of 14. Het is duidelijk dat ze verkering hebben. Verkering zoals je dat op je veertiende hebt. Ze stralen uit dat ze elkaar leuk vinden, maar zijn nog heerlijk onbeholpen. Een beetje zoals Bambi op het ijs. Ik zie haar denken: "Zal ik zijn hand pakken?" Ik zie hem denken: "Oh jee, ze zit wel erg dichtbij. Wat nu? Kan ik het maken om een arm om haar heen te slaan?"

En dan krijg ik ineens de neiging om hen uit hun droom te halen. Om hen te vertellen dat liefde kut is en alleen maar pijn oplevert. Dat ze het beter gelijk kunnen uitmaken en het klooster ingaan. Iets van die strekking.

vrijdag 14 maart 2014

Arme Barry (en een beetje arme ik)

"Sinds een paar weken heb ik Barry. Hij komt uit Japan en veroverde mijn hart met zijn iPodkabeltje. (Even voor de duidelijkheid: Barry is een auto. (Ja, ik ben zo'n meisje dat haar auto een naam geeft)). En Barry mag dan wel een tweedehandsje zijn, hij is wel mijn Barry en ik ben dol op hem. Alleen is Barry - net als alle de meeste mannen - een beetje onbetrouwbaar."

Vandaag in een nieuwe aflevering van Barry de Suzuki: De Aanrijding.

Afgelopen woensdag reed ik 's ochtends een andere route dan normaal naar kantoor. De auto van een collega moest namelijk naar de garage voor een grote beurt en hij had gevraagd of ik hem daar even wou oppikken onderweg naar kantoor. Prima, geen probleem. Ten minste, dat was het totdat ik bij een rotonde remde voor een fietser. De vrouw in de auto achter mij had dat namelijk niet helemaal door. *KLATS BOEM HO!*

dinsdag 11 maart 2014

Voor alle romantische zielen

Wil je graag een belachelijk mooie, ontroerende en originele film zien, ga dan naar Her. Ik heb hem afgelopen vrijdag in de bios gezien en ben sindsdien constant bezig met mensen te vertellen dat ze hem Echt. Moeten. Zien. Jullie dus ook.


donderdag 6 maart 2014

Zo af en toe...

...is er niets mis met keihard meeblèren met cheesy Disney muziek.


Don't let them in,
don't let them see
Be the good girl you always have to be
Conceal, don't feel,
don't let them know
Well now they know

Let it go, let it go
Can't hold it back anymore
Let it go, let it go
Turn away and slam the door
I don't care,
what they're going to say
Let the storm rage on
The cold never bothered me anyway

zondag 2 maart 2014

FAQ&O

FAQ&O? FAQ&O? Ilse, ben je dronken? Nee hoor, ik wou gewoon een stukje typen met antwoorden op vragen die ik soms krijg. Alleen kwam ik er tijdens het typen achter dat het niet alleen maar vragen waren, maar ook opmerkingen. En aangezien ik daar ook graag commentaar op lever (waar lever ik nou niet graag commentaar op?), maak ik er gewoon een Frequent Asked Questions & Opmerkingen van.

Dus je hebt een blog. Wil je dan de nieuwe MissLipgloss worden?
Nee, dat is niet bepaald mijn ambitie. Bovendien ben ik daarvoor veel te slecht in het maken van selfies. (Overigens vind ik het natuurlijk niet erg als jullie mij gratis nagellakjes willen opsturen. Kom maar door!)

Vind je het niet raar dat iedereen zomaar alles over je kan lezen hier op je blog?
Ja en nee. Om te beginnen schrijf ik lang niet alles hier op mijn blog. Sommige dingen vind ik te persoonlijk. Maar ik vind het niet raar dat mijn blog wordt gelezen door mensen die ik niet ken. Dat vind ik juist leuk (het is toch een soort compliment). Ik vind het echter wel een beetje een raar idee dat familie en bekenden het ook lezen. Inmiddels ben ik er wel wat meer aan gewend, maar in het begin vond ik het echt stom als dan iemand tegen mij over mijn blog begon. Vooral als ze dan heel serieus begonnen over iets dat ik als grapje had bedoeld. (Nee pap, ik geloof niet echt dat ik later met John Legend ga trouwen).

Was je vroeger nog wel lief en schattig?*
Ja, kijk maar. Toen vond ik zelfs carnaval nog leuk.

Vinden jullie ook niet dat mijn oma echt briljante carnavaloutfits voor ons maakte? 
(v.l.n.r. Zus S., Zusje D. en ik)