maandag 11 mei 2015

Ik mocht niet verliefd worden

'Niet verliefd worden hoor, want we willen je wel terug hier.' Dat waren de woorden van mijn oma, vlak voordat ik in het vliegtuig naar New York stapte.
'Haha nee, komt goed.' Ik lachte haar woorden weg. 'Negen dagen is veel te kort om verliefd te worden.'
Ik was een hoop van plan, maar verliefd worden was er daar niet een van. Bovendien word ik toch niet zo snel verliefd, laat staan op 6000 km afstand van huis.

Boy, was I wrong.

Uiteindelijk duurde het maar drie dagen. Drie dagen, voordat ik hopeloos verliefd werd. Drie dagen, voordat ik keihard viel. En er waren slechts een romantisch uitzicht op de skyline, een wandeling door het park, een paar gin-tonics en een knappe barman voor nodig.

Binnen drie dagen was ik completely, madly, insanely in love met New York.

En ik weet dat het nu verschrikkelijk cliché is om Empire state of mind te quoten, maar aangezien verliefde vrouwen over het algemeen genomen één groot wandelend cliché zijn, doe ik het lekker toch. Want och, jongens, die stad... New York is liefde.

New York

Concrete jungle where dreams are made of
There's nothin' you can't do
Now you're in New York

dinsdag 5 mei 2015

Oh ja, ik had ook nog een blog

Oepsie! Waar ik beloofde dat ik binnen anderhalve week terug zou zijn met AMEEEEEZING verhalen over New York, is het onderhand anderhalve maand verder en ehh...  Ach, what the hell, alsof iemand mij gemist heeft. Maar voor het geval dat, dit is het slappe excuus is voor mijn afwezigheid.

Komt 'ie: Ik was nogal druk. Ik had namelijk mijn koffer uit New York nog niet uitgepakt, of ik kreeg al de sleutels van mijn (o zo perfecte!) appartement in mijn handen gedrukt. Maar dat appartement was natuurlijk niet gelijk perfect. Nee, ik had mijn jet lag nog niet uitgeslapen, of ik stond alweer te poetsen en muren te sauzen. Om vervolgens al mijn spullen over te slepen. Met de nadruk op 'al', want JEZUS ik wist dat ik veel kleren, schoenen en boeken had, maar na vijf keer met een volle auto heen en weer rijden, begon ik toch te geloven dat ik misschien iets minder moet shoppen.

(Oké, nee, dat geloof ik niet echt. Maar ik weet wel dat ik de volgende keer dat ik ga verhuizen en 8-koppige verhuisploeg inhuur. Voor alleen al mijn boekencollectie.)

En ik was nog niet terug van de Ikea, of ik moest alweer gewoon werken. Ik geloof dat ik even had onderschat hoeveel tijd verhuizen kost. Nu ben ik zelfs nog steeds niet klaar (maar hé, hoe noodzakelijk is het nou om een keukentafel te hebben?). En dan heb je nog alle lieve mensen die gelijk langs wouden komen om te kijken. Wat natuurlijk super leuk is, maar niet praktisch. Want als je thuis nog geen waterkoker hebt, eindig je zomaar de hele middag op het terras en heb je 's avonds nog steeds niet dat verdomde Ikea kastje in elkaar gezet. #movinggirlsproblems

En tot slot - in het kader van 'alles komt altijd tegelijkertijd' - waren er ook nog verdrietige familieomstandigheden. Kortom, mijn hoofd was even ergens anders.

Maar nu is mijn hoofd weer terug (oké, dat klinkt heel dubieus) en ik beloof dat ik binnenkort echt even al die conceptstukjes over New York ga afmaken. Voor nu moeten jullie het echter doen met een paar sneak peeks van mijn appartementje.


(Eigenlijk was dit hele stukje één groot excuus om mijn flamingo kussen te showen,
want serieus, HOE AMEEEEZING IS DIE?!)