dinsdag 31 januari 2012

Don't try this at home

Zondagavond op WhatsApp:
Zus S: "Heb je wat te doen morgenavond?"
Ik: "Nope. Na ja, ik moet natuurlijk kijken wie er nu weer zwanger is en wie het loodje legt bij Private Practice."
Zus S: "Mooi, want Rudolph heeft me net geleerd hoe je zelf slagroomtruffels moet maken. Super Easy! Ga ze morgenavond maken. Help je mee?"
Ik: "Lekkah! I -hartje- Rudolf."

Rudolph? Who the *PIEP* is Rudolph?, zul je misschien denken. Nou, sinds een tijdje hebben wij digitale televisie. Mijn vader denkt dat we dat voor al die extra sportzenders hebben, maar eigenlijk hebben we dat voor de briljante zender 24Kitchen. Niet dat ik van koken houd, maar ik kijk er wel graag naar. Ik kan uren naar Rudolph van Veen kijken. Het ene moment staat hij te koken in LA, het andere moment maakt hij weer een makkelijke maaltijd. Maar het briljantste is toch wel Rudolph's Bakery. De lekkerste taarten en cakejes vliegen je figuurlijk om de oren. En slagroomtruffels dus.

Die laatste zouden ons ook om de oren gaan vliegen, maar dan letterlijk. Voor we begonnen bekeken we het filmpje nog even op internet. Rudolph had het hier duidelijk over "een lekker makkelijk en snel receptje". Eén ding is ons inmiddels wel duidelijk: Rudolph heeft een andere definitie van lekker makkelijk dan wij. Ook vergat Rudolph erbij te vermelden dat er het gevaar bestaat dat je hele -maar dan ook echt HELE- keuken achteraf onder cacao zit. Kleinigheidje.

Maar goed, we begonnen vol goede moed. Al snel kwamen we erachter dat we geen spuitzak hadden. Ach, kleinigheidje, wij konden wel zonder. Vervolgens verprutste ik de chocola tijdens het smelten, waardoor S to the rescue moest komen met een pak melk. We vergaten even dat de chocola niet meer hard zou worden door de melk. Kleinigheidje. Het dippen van de truffels doet Rudolph uiterst handig met een satéprikkertje. Wij deden dat uiterst kneuzig, waardoor we eindigde met een bak chocola vol met boter-slagroom-suikerklonten. Nog zo'n kleinigheidje.

Na een nacht in de koelkast hadden onze baksels niet die lekkere krak die Rudolph ons beloofde. En dat is nog subtiel uitgedrukt (eigenlijk waren ze gewoon niet te vreten). Voortaan laten we het bak- en kookgedeelte wel weer gewoon aan Rudolph over. Wij zijn toch veel beter in het eetgedeelte.

Chef Cacoa en Chef Gesmolten Chocola enigszins oververhit (en overbelicht ;-)

maandag 23 januari 2012

Mijn echte leeftijd

Nee, dit stukje gaat niet over een burgerlijk SBS-programma waarin Sonja Bakker ons wel eens even zal vertellen wat we wel en niet naar binnen mogen proppen. Sowieso is het nemen van een sabbatical het enige goede wat Sonja Bakker in mijn ogen ooit heeft gedaan, maar dit terzijde. Dit stukje gaat over het feit dat ik mezelf af en toe echt bejaard voel.

Als ik na een dansles spierpijn heb op plekken waarvan ik niet eens wist dat er spieren zaten. Als ik voor het slapen gaan een beker melk drink om het maagzuur tegen te gaan. Als ik 's ochtends wakker word met een stijve nek, omdat ik de avond ervoor mijn kussen iets te enthousiast heb opgeklopt. Het zijn van die kleine dingen waardoor je even vergeet dat je eigenlijk jong bent. Of 'kwiek', zoals mijn oma het zou zeggen.

Maar er zijn ook momenten waarop ik me juist een klein kindje voel. Wanneer ik (stiekem) een surprise ei eet. Wanneer ik het cadeaupapier van een pakje af scheur. Wanneer ik nieuwe kleren koop speciaal voor mijn verjaardag (alleen is het me in al die 20 jaren nog nooit gelukt die nieuwe kleren dan ook daadwerkelijk voor mijn verjaardag te bewaren, maar dat is een kleinigheidje).

Maar hoe hoor je je dan eigenlijk te voelen als je 20 bent? Ik heb geen flauw benul. Ik weet dat ik eigenlijk geen surprise eieren meer hoor te kopen. En blijkbaar mag je na een bepaalde leeftijd niet meer naar Happy Feet in de bioscoop. (Dit weet ik doordat er niemand met mij mee wou naar Happy Feet 2. Zielig he?). En ik weet ook wel dat ik nog te jong ben voor cafeïnevrije koffie en praktisch kort haar. Betekent dit dan automatisch dat iemand van 20 alleen nog maar naar 16+ films mag en redbull hoort te drinken? Lijkt me niet.

Maar wat als ik nou eens gewoon deed wat ik zelf wou zonder me druk te maken over wat de rest van de wereld daarvan denkt? Gewoon de hele dag in bed blijven liggen, mezelf volproppen met spekjes of in de plassen stampen when I feel like it. Dat lijkt me nog eens een goed voornemen.

(Bron afbeelding)

maandag 9 januari 2012

Lovely Music: I Won't Give Up


Liever dan dit worden de lieve liedjes niet.

"When I look into your eyes
It's like whatching the night sky
Or a beautiful sunrise
There's so much they hold
And just like them old stars
I see that you've come so far
To be right where you are
How old is your soul?"



zondag 8 januari 2012

Shopping sabbatical

Zondagochtend. Ik kom enigszins chagrijnig (wie niet op zondagmorgen?) mijn bed uit rollen en ga naar de keuken om een ontbijtje te maken. Mama zit de krant te lezen.

"Zeg, is die Fashion Challenge niet iets voor jou?" vraagt mama.
Wat?! Iets dat Fashion Challenge heet? Waarom ken ik dat niet? 
"Wat is dat dan?" vraag ik nietsvermoedend.
"Dat lees ik hier. Het is een initiatief van studenten van de modeacademie. Dan mag je een jaar lang geen nieuwe kleren kopen." Vreemd genoeg zegt ze het zonder sarcasme in haar stem. Is dit echt MIJN moeder?
"Waar zie jij mij voor aan, gekke Henkie? Ik word al depressief van de gedachte alleen."
"Dat zou anders best goed voor je zijn. Misschien kom je er dan nog wel achter dat kleren helemaal niet zo belangrijk zijn." WTF? "En dan hou je ook nog eens een hele hoop geld over."
"Ja maar, mam, dan moet ik van al dat geld dat ik dan overhoud drank en drugs gaan kopen. Dat is ook weer zoiets, toch?"

Fashion Challenge? Me hol. Ik zeg altijd maar zo
: Shopping is cheaper than a psychiatrist.


(Bron afbeelding)

woensdag 4 januari 2012

Studieontwijkendgedrag

Blegh, ik wil niet leren in de vakantie.
Pech gehad, je moet. Boek open.
Hey, 8 nieuwe tweets.
Schiet op, lees paragraaf 1.
Hmm, mijn nagellak is afgebladderd. Even eraf halen.
Paragraaf eee-heen!
Even een raampje open zetten.
Ook gelijk maar even drinken halen, nu sta ik toch.
Ow nee, koekje vergeten. Even terug naar beneden.
Waar was ik gebleven.
Wat een saaie boek is dit eigenlijk.
Ze gaan nu toch niet alweer uitleggen wat de 4 p's van marketing zijn?!
Hey, 22 nieuwe tweets.
Misschien heb ik ook nog wel mail, even kijken.
Ow, en Facebook niet vergeten natuurlijk. Vind ik leuk... Tralalalaaaa...
Wat was ik eigenlijk aan het doen?
Owja, marketingcommunicatie leren.
Ze gaan nu toch niet alweer uitleggen wat een SWOT is?!
Welke kleur zal ik mijn nagels lakken? Iets vrolijks, want ik wordt depressief van het leren.
Die saaie tentamens ook altijd.
Owja. Tentamens. Leren.
Ze gaan toch niet alweer de groeistrategiën van Ansoff uitleggen?!
Wat is dit, Marketing Voor Dummies?
Wacht, ik moest nog een nieuwe spijkerbroek bestellen. Eerst even doen.
Hey, 15 nieuwe tweets.
Foei Ilse, je bent nu al een uur verder en hebt pas drie bladzijdes gelezen.
Schiet eens op, troela.
Wie zal ik eens sms'en om mee naar de bios te gaan?
Wacht, ik bel wel even. Das gezelliger. Tralalalaaaa....
Hoe laat is het inmiddels?
Ow help, ik heb nog steeds niks gedaan.
Paragraaf 1, Ilse, je kunt het!
Hmmmm, saai.
Eerst maar even een blogje typen.


zondag 1 januari 2012

Happy 2012!

Jongens, het is tweeduizend-en-twaalluf geworden en ik heb al mijn vingers nog! (Ze zijn er én niet afgeknald door vuurwerk én ik heb de oliebollen niet met vingers en al opgegeten). Om dat te vieren hier een verse lijst goede voornemens waar ik me waarschijnlijk toch niet aan ga houden. Proost!

- Zoveel kilo's afvallen dat mijn zomerkleren niet meer passen. Het ultieme excuus om zonder schuldgevoel een geheel nieuwe zomergarderobe aan te kunnen schaffen, niet? (Hiermee begin ik trouwens pas morgen, want niets is zo lekker als een oliebollenontbijt op 1 januari, right?).

- Ein-de-lijk een keer een potje Wordfeud winnen van mijn vader. Maar ik durf niet meer tegen hem te spelen, want keer op keer verliezen met 135 tegen 470 is nogal slecht voor je ego.

- Minder geld aan nagellak uitgeven. Dit voornemen gaat garandeert jammerlijk falen, aangezien Miss Lipgloss net haar webshop heeft geopend.

- Ook minder geld aan schoenen uitgeven. Omdat een klein Afrikaans land waarschijnlijk een maand kan eten van mijn jaarlijkse schoenenbudget.

- Nog harder aan mijn vaders hoofd zeuren dat ik naar New York wil en dat als hij betaald hij mee mag om mijn tassen te dragen. Zelf sparen voor een reis naar New York kan natuurlijk ook. Maar dat eerste vind ik toch iets aantrekkelijker klinken. Pààààp....!

- Nog veel meer stukjes schrijven, in de hoop dat Linda ze leest en niet anders kan dan besluiten dat ik een maandelijkse column in de Linda. krijg. A girl has got to dream...

- Een kraslot kopen. Ik roep altijd heel hard dat ik dat ga doen, maar als het spreekwoordelijke puntje dan bij het spreekwoordelijke paaltje komt, vind ik het toch zonde van mijn geld en koop ik er geen. Maar wat als dat ene kraslot met €100.000 nou net voor mij voorbestemd is?! Kei zielig dat ik hem al die jaren al op mij laat wachten.

- Mezelf minder belachelijk maken. Dus niet meer in de auto meezingen met Whitney Houston's I Will Always Love You en er vervolgens achter komen dat het raam open stond.

En hoe zit het met jullie goede voornemens? Hoeveel ik-ga-dit-jaar-echt-minder-drinken zijn er al gesneuveld doordat je helemaal gek werd van je zeurende schoonmoeder op oudjaarsavond?