woensdag 19 augustus 2015

Ik strompel voort

Jongens, help mij even herinneren: Wanneer heb ik ook alweer voor het laatst over hardlopen geschreven? Dat is best lang geleden toch? Ik gok dat het toen over mijn blessurebingo ging. Want ja, dat blijkt een begrip. Bij mij wel, in ieder geval.

Toen ik ruim een jaar geleden begon met hardlopen, was mijn doel om in New York een stuk door Central Park te kunnen lopen. Gewoon een simpel stukje door het park, zonder gelijk rood aan te lopen en na vijf meter alweer om te moeten draaien. Echt, ik had echt niet de illusie van een marathon. Of zelfs maar de illusie van from Couch to 5K. Nee, ik wou alleen maar van 'rondje door het slapende dorp' naar 'rondje door the city that never sleeps'.

De blessurebingo begon echter al binnen drie weken met last van mijn knieën. Nadat die pijn was weggeëbd, begonnen vervolgens mijn schenen te zeuren. Met als gevolg dat ik telkens wekenlang niet kon lopen. En als ik dan eindelijk pijnvrij was en weer kon beginnen, was het keer op keer binnen twee weken weer raak. Dat alles tot groot verdriet van mijn bankrekening, maar tot groot geluk van die van mijn fysio.

Dat was 2014. Dit jaar begon ik weer met goede moed (én wat extra fysiotherapiebehandelingen in mijn pakket). Ik had nog twee-en-een-halve maand om te trainen voor New York. Dat moest goed komen...

...of niet. Want na drie dagen in New York kreeg ik een beetje last van mijn enkel (spaar ze allemaal!). 'Ach,' dacht ik, 'dat is morgen wel voorbij. Ga ik dan wel hardlopen.' Maar dat beetje werd iedere dag erger, met als gevolg dat ik uiteindelijk op de laatste dag maar een fiets gehuurd heb, om toch nog een rondje door Central Park te kunnen maken.

Eenmaal thuis kon ik niet anders dan concluderen dat mij fysio misschien gelijk had; dat speciale sportzooltjes misschien niet zo'n gek idee zijn. Wederom huilde mijn bankrekening en kan de podoloog dankzij mij dit jaar een extra keer op vakantie.

Maar jongens, zal ik eens wat zeggen? Hoe wel ik me behoorlijk bejaard voel met mijn inlegzolen, ren ik harder als ooit tevoren. Ik typ dit dan ook terwijl ik net terug ben van een rondje door de stad (incl. mijn fastest mile evah, aldus Nike Running, whoop whoop!). Oh ja, en terwijl ik mijn licht geïrriteerde schenen zit te koelen met cold packs...

Kan ik misschien beter een andere sport zoeken? Ja. Ga ik dat ook doen? Mooi niet. #nevernoteigenwijs #nevernotrunningstrompeling

Alleen mijn shirt bleek iets te voorbarig...

4 opmerkingen:

  1. Bejaard door inlegzooltjes? Nooit zo naar gekeken.
    Ik wou al zwemmen of fietsen voorstellen, maar dat weiger je dus xD

    BeantwoordenVerwijderen
  2. "Dat alles tot groot verdriet van mijn bankrekening, maar tot groot geluk van die van mijn fysio." Ik zou bijna lachen als 't niet zo kut was. =(

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Leuk geschreven :') Succes met je nieuwe zooltjes!

    BeantwoordenVerwijderen