Vrouwen rijden beter...

...dat is algemeen bekend (tenminste, onder de helft van de bevolking). Maar waarom moet nou net ik de uitzondering op die regel zijn? En waarom moet ik dat constant bewijzen? Een paar weken geleden blogde ik al over mijn fantastische kennis van auto's, maar gisteren heb ik er nog een schepje bovenop gedaan.

Het komt doordat ik zo'n lieve zus ben (ahum). Ik ging de laptop van mijn hard werkende zus wegbrengen naar de computerdokter. Onderweg had ik al ruzie met de navigatie, die weigerde te praten. Wat natuurlijk heel handig is als je in een volstrekt onbekend dorp rijdt. Maar dat valt allemaal nog mee, vergeleken met wat er gebeurde toen ik achteruit mijn parkeervak uit reed.

Het is van belang dat je weet dat ik niet een eigen auto heb. Geen twintig jaar oud Golfje waar al vijfhonderd krassen of deuken in zitten. Nee, ik reed in mijn vaders auto.

Goed, ik reed dus achteruit mijn parkeervak uit. En toen hoorde ik *Krrrrrggggg* en tegelijker tijd deden de parkeersensoren *PIIIIIIIIEEEEEEEEEEP*.
Eerste reactie: "#@!%$^%@^^@$, dat gaat papa niet leuk vinden."
Tweede reactie: "Ow god, heeft iemand me gezien? Schaam, schaam, schaam."
Derde reactie: "Wat heb ik eigenlijk geraakt?"

Het was een stom eigenwijs paaltje en de schade bleek mee te vallen. Een klein deukje en een flinke kras op de bumper, dus het had erger gekund. Het paaltje leeft trouwens ook nog. Papa was gelukkig ook niet erg boos. Bleek dat ik het paaltje precies had geraakt op het punt waar hij al een kras had zitten na een aanvaring met een muurtje. Ik kan wel goed mikken dus ;)

Nog een geluk bij een ongeluk: mijn schoonbroer is vandaag geslaagd voor zijn examen voor rij-instructeur. Misschien kan ik een paar gratis parkeerlessen van hem krijgen. Ben bang dat ik anders de komende dertig jaar nog blogs moet schrijven over mijn belabberde parkeerkunsten. En dat zou ik jullie (en mijn bankrekening) natuurlijk niet aan willen doen.