zondag 9 oktober 2011

Hà-hà-hà-hàààààtsjie!


De herfst is om vele redenen niet mijn favoriete seizoen (denk: blaadjes op de rails, vervolgens met je fiets uitglijden over diezelfde blaadjes, en als bonus zeiknat regenen). Maar het aller ergste vind ik toch wel het feit dat zodra oktober begint, ik verander in een non-stop niezende bacillenbom.

Je hoort altijd op de radio van die onderzoeken van ‘zoveel jaar van je leven slaap je’, ‘zoveel jaar zit je op de wc’ en ‘zoveel jaar van zijn leven staat een man op zijn vrouw te wachten buiten de H&M’. Nou, volgens mij ben je ongeveer de helft van je leven verkouden. Zo voelt het ten minste (daar heb ik geen onnozel onderzoek voor nodig).

In mijn herinnering was ik vroeger als kind altijd verkouden. Nu heb ik wel vaker last van een selectief geheugen (“Nee, ik heb echt geen flauw idee hoe die lege zak M&M’s in mijn tas terecht is gekomen”). En ik neem aan dat als het echt zo erg was mijn moeder wel een keer met me naar de dokter was gegaan voor onderzoek. Maar toch. Het was in ieder geval zo erg dat mijn zus S. me mijn halve jeugd ‘Pieleke Snot’ heeft genoemd. Echt waar. (En dit mogen jullie trouwens nooit en te nimmer aan iemand doorvertellen, anders moet ik gelijk weer drie jaar in therapie).

Afgelopen week was het trouwens weer zo ver. Ik was ziek en had geen andere keus dan de hele dag in bed Gilmore Girls te kijken. Nou is een GG-marathon geen straf natuurlijk, maar echt handig is het niet om ziek te worden als je bijna voor je tentamens zit en nog zo’n vijfhonderd projecten moet afronden. Maar alsof dat allemaal nog niet erg genoeg was, besloten mijn hersenen ook nog eens te veranderen in snot. De tissues waren niet meer aan te slepen en zelfs een nieuwe aflevering van Glee kon me niet meer blij maken. Kortom: de eerste verkoudheid van deze herfst heeft keihard toegeslagen. Dus als jullie slim zijn, kopen jullie vandaag nog aandelen in Kleenex.

Hà-hà-hà-hàààààtsjie!

1 opmerking: