Ik zal ze missen

Mijn laatste week op stage is aangebroken. Nog maar drie dagen bij het leukste reclamebureau van Den Bosch. (En nee, dat zeg ik niet om te slijmen, want ik heb de beoordeling door het bedrijf al binnen ;)

Waar sommige klasgenoten niet kunnen wachten tot stage voorbij is ("Yay, weer lekker relaxed terug naar school. Weg bij dat #$@!%&$! bedrijf!"), heb ik juist echt geen zin om terug naar school te gaan. Mijn stage is veels te leuk. Maar ja, zo'n papiertje waar met grote letters het woord 'diploma' op staat, is op zich ook wel handig.

Vanaf volgende week maandag dus weer braaf naar college. Het enige voordeel: ik kan weer vaker uitslapen. Niet meer iedere ochtend vroeg opstaan om de bus van 8 uur te halen en 's avonds pas om half 6 weer met de bus terug. Maar ook dat had eigenlijk wel iets, iedere dag met dezelfde bus. Je gaat namelijk de mensen in de bus herkennen.

(Bron afbeelding)

Zo zat ik iedere dag in de bus met:

- De jongen die het nooit koud lijkt te hebben. (Serieus, gast, het vriest tien graden. Koop een jas ofzo.)

- Het meisje dat nog wel eens haar halte mist omdat ze te fanatiek op haar Game-Boy zit te spelen. (Ik ben de eerste om toe te geven dat Mario Kart stiekem heel verslavend is, maar je kunt het ook overdrijven).

- De stijlvolle vrouw met het grijze haar, maar toch super hippe kapsel. (Ik ben van plan voor eeuwig jong te blijven, maar stel dat dat nou toch niet lukt, dan wil ik er net zo stijlvol uitzien als zij. Alleen dan natuurlijk wel in een Mini Cooper Cabrio, in plaats van in de bus).

- En paardenmeisje...

Zij behoeft iets meer uitleg. Over haar zit ik me namelijk iedere keer weer te verbazen. Paardenmeisje zit om onverklaarbare redenen zo af en toe (gelukkig niet iedere dag!) in een paardrijoutfit, inclusief bijbehorende stank, in de bus. Het is me de afgelopen vijf maanden niet gelukt om te achterhalen wat iemand met rijlaarzen en een cap op Station Den Bosch doet. Wel ben ik er extreem goed in geworden om ervoor te zorgen dat ze niet per ongeluk naast mij komt zitten. DIE LUCHT!

Als ik de komende tijd lekker uitslaap tot 10 uur en om half 2 's middags alweer de bus naar huis neem, zal ik nog eens aan ze denken. En misschien wel een klein beetje missen.